Ao final, nin
deixando máis tempo. Algúns de vós non lestes o libro. Así non vale!
A xuntanza fixémola
igual pero non é o mesmo. Só podiamos falar algúns e non
moito porque non queriamos contarvos o final. Ademais o mellor do libro non é a
historia en si senón como a vai contando Christopher, un
adolescente moi intelixente con síndrome de Asperger. É incapaz de entender as
expresións faciais e ten moitas dificultades para entender as relación humanas.
Imaxinades como sería a vosa vida sen entender as caras que pon a xente?
O mellor de esta
reunión foi ver como os que si lestes o libro animastes aos demais a
acabalo.
Xa non vos propoño
ningunha lectura nova. A próxima xuntanza terémola o 19 de xuño. Xa case
estaremos de vacacións. E como fin de festa convidámosvos a mercar libros para
a biblioteca... e algo máis. Pero iso é ...
